Hindi bababa sa tatlong kaso sa Korte Suprema ang nagpapatunay sa pagkakaroon ng ill-gotten wealth ng pamilya Marcos. Sa lahat ng tatlong kaso, iniutos ng SC ang pagbawi ng mga ari-arian na ito pabor sa gobyerno ng Pilipinas.
Matapos tawaging “adik sa droga” si Pangulong Ferdinand Marcos Jr., sinabi ngayon ni dating pangulong Rodrigo Duterte na maaaring ang tinutukoy niya ay ang paggamit ng mga gamot, hindi ang mga ilegal na droga.
Bilang pangulo, ilang beses na binago ni Rodrigo Duterte ang kanyang posisyon sa mga pangunahing isyu, tulad ng kanyang mga pangakong tapusin ang katiwalian at sugpuin ang ilegal na droga sa bansa.
Ang mga Marcos ay nanirahan sa exile ng lima lamang, hindi 36, na taon.
In the social media landscape this year, disinformation peddlers sketched an image of Ferdinand Marcos Jr. as a decisive leader who fired errant officials and as a figure sought by foreign leaders for his wealth.
Ang pamilya Marcos ay hindi ipinatapon nang walang dala. Noong 1986, kinuha ng United States Customs Services ang mga set ng alahas, na tinaya noong 1991 ng Christie’s auction house na nagkakahalaga ng $436,420 hanggang $559,630, na dinala ng mga Marcos sa Honolulu. Kilala bilang Hawaii Collection, ito ay ibinigay sa gobyerno ng Pilipinas noong 1992.
Duterte, who faces being summoned by the ICC over drug-related killings during his term, says with a veiled warning: “Wala akong away kay presidente, unless you want to join into the fray.”
It was in 1977, and not 1981, that Ferdinand Marcos, Sr. pledged a $1.5 million endowment to Tufts University. It was not the Philippine government that made the commitment; it was the Marcos Foundation.
While Malacanang continued to remain silent, Justice Secretary Jesus Crispin Remulla said he will advise Solicitor General Menardo Guevarra to stop engaging with the International Criminal Court (ICC) after its rejection of the government’s appeal to stop the resumption of the investigation on the Philippines’ war on drugs
Pitong taon matapos ilunsad ang Masagana 99 noong Mayo 1973, naging walang kabuluhan ang programa at tahimik na itinigil noong 1984, ayon sa pananaliksik ng University of the Philippines Third World Studies Center.
